آیا کسی که از روی غفلت دچار گناهی شده و بعد متوجه شده و ترک گناه و توبه کرده و حتی فکر آن گناه را نمیکند و یا اینکه وقتی یادش می افتد از ترس خدا گریه میکند آیا چنین کسی هم میتواند جزء مقربان باشد؟ اگر تمام تلاشش در این دنیا جبران گذشته و عمل به دستورات قرآن باشد، میتواند امیدوار باشد که جزء مقربان شود و یا اینکه مقربان فقط کسانی هستند که لوح وجودشان را هیچ گناهی سیاه نکرده و پاک پاک پاک زیسته اند؛ که این فقط مخصوص انبیاء و معصومین علیهم‌السلام است و ما به آن درجه نمی رسیم؟
