بسم الله الرحمن الرحیم
سلام علیکم و رحمة الله
به نظرم می‌رسد سخن با توجه به ذهنیت مخاطب گفته شده است؛ که اگر مخاطب با خود تصور می‌کند که کسی او را شفاعت خواهد کرد، بداند که هیچ شفاعتی جز در دایرۀ اذن الهی پذیرفته نخواهد شد؛ وگرنه معنای آن این نیست که فردای قیامت شفاعت می‌شوند و آن شفاعت پذیرفته نمی‌شود. در سورۀ نبأ آمده است: «لا يَتَكَلَّمونَ اِلّا مَن اَذِنَ لَهُ الرَّحْمَٰنُ وَقالَ صَوابًا» (نبأ: 38)؛ یعنی در روز قیامت جز به اذن خداوند کسی لب به سخن نمی‌گشاید؛ آن شفیع نیز سخن حق را می‌زند.
پس اگر می‌فرماید: «شفاعت پذیرفته نمی‌شود» یا «نفعی به حال شفاعت‌شونده نخواهد داشت»، منظور این است که اگر خیال می‌کنی فردای قیامت کسی تو را شفاعت می‌کند، بدان که اگر هم شفاعت شوی، خداوند است که باید بپذیرد؛ که نخواهد پذیرفت!
البته دقت داشته باشید که این مطالب دربارۀ آن شفاعت به معنای «پارتی‌بازی» است؛ نه آن شفاعت حقی که قرآن کریم نیز آن را اثبات می‌کند.
