بسم الله الرحمن الرحیم
استاد ارجمند جناب آقای صبوحی عزیز،
سلام علیکم
همان طور که در تدبر این سورهی مبارکه ذکر کردید، ذات انسان هلوع، حرص و آز است که مصداق آن نیز منوع خیر و جزع در مقابل شر است. با توجه به این که طبق استدلال شما، انسانهای نمازگزار نیز هلوع هستند، اما نه در مادیات و امور دنیایی و از طرفی در آیات دیگر قرآن کریم داریم آن کس که دنیا را بخواهد به او میدهیم و او را فقط از دنیا اشباع خواهیم کرد، به نظر میرسد خداوند متعال کسانی که فقط دنیا را میخواهند، نعمات و رفاه دنیایی بیشتری را برای ایشان فراهم میکند تا او را سرگرم دنیا کند. بنابراین میتوان گفت انسانهای فقط وابسته به مادیات در کرهی خاکی طبیعتاً مؤفقیتهای بیشتری را به دست خواهند آورد که این امر سبب غفلت آنها از امور اخروی میشود.
اما سوال اساسی آن است که اولا آیا این که فقط به فکر دنیا نباشیم، سبب جلوگیری از پیشرفتهای دنیایی نسبت به دستهی ذکر شده نخواهد شد؟ ثانیا اگر استدلال فوق درست باشد، طبیعتاً نمیتوان دستاوردهای انسانی که امور اخروی را اصل قرار میدهد، در دنیا به عرصهی نمایش گذاشت و این موارد را به عنوان تبلیغ و هدایت سایرین عیان کرد. پس چگونه میتوان حقیقت جملات قرآن را به ناباوران عرضه داشت؟
با آرزوی تندرستی