سلام علیکم و رحمة الله
آیه ۶ (عُذْرًا أَوْ نُذْرًا) یعنی وحی برای ما انسان‌ها یا عذر است؛ به این معنا که فردای قیامت می‌توانیم بگوییم «خدایا خودت فرمودی»؛ که این می‌شود عذر موجه و مقبول ما؛ یا نُذر است؛ یعنی پرهیز کنیم و دیگر فردای قیامت عذر نیاوریم. اما اعتذار آیه 36 (وَلَا يُؤْذَنُ لَهُمْ فَيَعْتَذِرُونَ) آن عذرآوزدنی است که در دنیا وحی بر آن دلالت نداشته است. یعنی حجتی نداشته‌ایم و فقط می‌خواهیم عذر غیرموجه بیاوریم.
پس عذر آیۀ 6 عذر موجهی است که وحی به ما القا می‌کند و اعتذار در آیۀ 36 عذر غیرموجه آوردن است.
