خداوند در سورۀ بلد به شهر مکه قسم نمی‌خورد؛ به علت ذکر «وَأَنتَ حِلٌّ بِهذَا البَلَد» (بلد: 2)؛ یعنی «سوگند نمی‌خورم به این شهر درحالی‌که تو در این شهر حلول داری»؛ یعنی علت سوگند نخوردن به این شهر، حضور داشتن پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم در این شهر است؛ اما در سورۀ تین، خداوند به شهر مکه سوگند یاد می‌کند؛ از حهت امنیت حاکم در آن شهر. پس رویکردها در دو سوره کاملاً متفاوت است. نتیجۀ قسم‌ها نیز کاملاً متفاوت است.
به نظرم می‌رسد که علت این باشد.
ان‌شاءالله که موفق باشید.
