به نظرم این سؤال، سؤال واضحی نیست؛ زیرا در این باره «جلو» و «عقب» بودن را نمی‌شود مطرح کرد. پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم فرمودند: «إِنِّي تَارِكٌ فِيكُمُ الثَّقَلَينِ كِتَابَ اللَّهِ وَ عِترَتِي أَهلَ بَيتِي (کتاب سلیم بن قیس هلالی، ج2، ص647)؛ من در میان شما دو گرا‌ن‌بها را بر جای می‌گذارم: کتاب خداوند و عرتتم، اهل بیتم». همچنین حضرت علی علیه‌السلام قرآن را «ثَقَل اکبر» خوانده‌اند (أَ لَمْ أَعْمَلْ فِيكُمْ بِالثَّقَلِ الْأَكْبَر (نهج‌البلاغه، خطبۀ 87)). دلیل بزرگ‌تر بودن قرآن کریم آن است که خود اهل‌بیت علیهم‌السلام معلم، مروج و مبیّن قرآن کریم هستند. در زیارت آل‌یاسین خطاب به امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف عرض می‌کنیم: «السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا تَالِيَ كِتَابِ اللَّهِ وَ تَرْجُمَانَه؛ سلام بر تو ای تلاوت‌کننده و ترجمۀ کتاب خداوند». امام حسین علیه‌السلام نیز فدایی کتاب خداوند است؛ ایشان چون می‌بینند به کتاب الله عمل نمی‌شود، جان خود را فدا می‌کنند.
پس در این عالمی که ما در حال زندگی در آن هستیم، امامان معصوم علیهم‌السلام، فداییان و مروجان و پیشگامان خط قرآن کریم هستند؛ البته به بیان یکی از بزرگان «در عالم بالا، حقیقت قرآن و حقیقت امام یکی است»؛ و ما نمی‌خواهیم بگوییم که مثلاً -نعوذبالله- شأن امام پایین‌تر از شأن قرآن است. اصلاً ما در حدی نیستیم که چنین سخنی بگوییم.
