مشخص است که خطاب به متّبِعین است؛ یعنی کسانی که از انداد تبعیت می‌کنند. جملۀ «اِن كُنتُم فِی رَیبٍ» را خدا به خود انداد نمی‌فرماید؛ که ای کسانی که در عرض رسول‌الله قرار گرفته‌اید و مردم شما را در عرض رسول‌الله قرار داده‌اند، اگر در ریب هستید، بروید و سوره‌ای مثل آن بیاورید؛ بلکه این را به مردمی که گرفتار تردیدند، می‌فرماید؛ مردم مانده‌اند که به‌دنبال رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم بروند یا به‌دنبال این انداد و نسخه‌بدل‌ها. خدا می‌فرماید: «اِن كُنتُم فِی رَیبٍ مِمَّا نَزَّلنَا عَلَى عَبدِنَا فَأتُوا بِسُورَةٍ مِن مِثلِهِ»؛ یعنی از کسی که وی را مثل او می‌دانید، سوره‌ای بیاورید. یعنی از او هم برای اثبات حقانیت خودش حجت و سند بخواهید. اگر او هم سند آورد، سند او را با سند رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم که سوره‌های قرآن است، مقایسه کنید و ببینید ایشان سزاوار پیروی است یا این انداد.
