عرض سلام و احترام
استاد در تبیین آیه 119 فرمودند که مراد از کتاب در عبارت "تُؤْمِنُونَ بِالْكِتَابِ كُلِّه" همه کتب آسمانی است و در ادامه در عبارت "إِذَا لَقُوكُمْ قَالُواْ آمَنَّا" اهل کتاب اظهار ایمان به خدا و آخرت میکردند و قصدشان این بود که میخواستند به مومنین بگویند که به آنچه شما میخواهید با قرآن به آن ایمان آورید ما ایمان آورده ایم. به نظر این بیان اشکالاتی دارد.
اول اینکه بین دو عبارت "تُؤْمِنُونَ بِالْكِتَابِ كُلِّه" و "إِذَا لَقُوكُمْ قَالُواْ آمَنَّا" نسبتی برقرار نمی شود، اینکه بگوییم شما مومنین به کل کتب آسمانی ایمان دارید و اهل کتاب به خدا و آخرت اظهار ایمان میکنند چه وجه هدایتی برای مومنین دارد؟ در واقع این آیات طوری باید معنا شود که جنبه آگاه سازی مومنین نسبت به عدم بطانه گیری از اهل کتاب داشته باشد.
دوم اینکه به نظر اهل کتاب با اظهار ایمان به دنبال نزدیک شدن به مومنان هستند، حال اگر بگوییم آنها کل قرآن را انکار کرده و اظهار کفر به آن میکنند چطور ممکن است که در حد بطانه به مومنین نزدیک شوند و مومنین آنها را بپذیرند.
به نظر بیان ارجح این باشد که بگوییم اهل کتاب در این آیات به بعضی از آیات قرآن اظهار ایمان میکردند و به این واسطه قصد نزدیکی به مومنین داشتند و همین اظهار ایمان باعث برانگیخته شدن غیظ و غضب آنها میشد. خداوند به مومنین هشدار میدهد که شما مانند آنها نیستید و به کل قرآن ایمان دارید و نباید فریب اهل کتاب را بخورید.
ضمن اینکه بحث ایمان و کفر به بعض آیات کتاب در ابتدای سوره و در آیه 7 با بیان راسخون فی العلم ("آمَنَّا بِهِ كُلٌّ مِّنْ عِندِ رَبِّنَا") مطرح شده بود.
لطفا استاد نظرشان را در این خصوص بفرمایند.
