هرامامی ملقب به یک سری القابه مثلا امام صادق علیه‌السلام به صدق، امام باقر علیه‌السلام به شکافندگی علوم، امام کاظم علیه‌السلام به کظم غیظ، هرکدام به یک القابی ملقبند.
معنیش نبودن این القاب دربقیه امامان نیست معنیش اینه که این القاب باتوجه به زمانی که این امامان توش زندگی میکردن در وجود اونها بیشتر نمود و ظهور پیدا کرده وقتی میگیم امام حسین علیه‌السلام و امام علی علیه‌السلام این دو بزرگوار ثارالله اند و خدا منتقم خون اونهاست به خاطر اینه که این دو امام بزرگوار از طرف خدا مامور به قیام بودند برای برپایی قسط و عدل و ظالمان خون این دو بزرگوار رو بر زمین جاری کردند باشمشیر. بناباین خدا میفرماید من انتقام این دو نفر رومیگیرم، مفهومش این نیست که خدا منتقم بقیه ی ائمه نبوده و نیست مفهومش اینه که این دو بزرگوار شاخصند در قیام برای خدا و انتقامشون رو خدا میگیره حالا اینجا یه سوالی مطرح میشه و اون اینکه آیا خدا فقط به خاطر شخص این دو بزرگوار مسئله ی انتقام رو مطرح میکنه یا مسئله چیز دیگره؟
ما تو درسم گفتیم که این دو امام مأمور به برپایی قسط وعدل بودن که هدف خداست و خدا تو قرآن فرموده که کسی اگر از مکر در مقابل من بایسته و بخوادهدف منو زمین بزنه من از او انتقام سخت میگیرم!
در حقیقت انتقام مربوط به دو شخص نیست؛ انتقام مربوط به اون هدف الهی است که اون هدف الهی در تمام ائمه علیهم‌السلام جاری و ساری بوده.
هرکدوم به یک شکلی برای اون هدف کار میکردن اما ویژگی این دو امام این بوده که در راستای اون هدف مأمور به قیام بودن و قیامشون رو دشمنان و ظالمان با شکست روبرو کردند بنابراین منتقم بودن خدا درباره این دوامام خصوصیت پیدا میکنه.
