یعنی به عبارت خیلی روشن اینه که کسی که در قبر گذاشته شده, فارغ از نحوه موت ش, قابلیت شنیدن چیزی حتی از مقام رسول الله صلوات الله علیه رو نداره
خداوند متعال بحث احیا و اموات رو میاره وسط, یعنی مردگان و زندگان, و ما مکلفیم که ظاهر آیه رو حتما حفظ کنیم و برداشت های روایی رو ارجح ندونیم درسته؟؟
از طرفی ممکنه به این آیه استناد بشه که لاتحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیا ... ولی خداوند متعال نگفته ما انت بمسمع الاموات, فرموده ما انت به مسمع من فی القبور ... پس معیار و ملاک در قبر بودنه به عبارت واضح همه اون مردگانی که در قبر هستن ائم از مقتولین فی سبیل الله و غیر اون ...
و نتیجه اینکه این اعتقادی که مرده ها هم حرف های ما رو میشنون, یا مثلا ائمه صدای ما رو میشنون رو میتونه به راحتی زیر سوال ببره, چون اونها هم فی القبور هستن
