در تدبر در قرآن، متن قرآن تا کجا برای ما حجت است؟ آیا با همین استدلالاتی که تدبر در سورهها به دست میآید، میتوان با فقها و فلاسفه در مورد موضوعات مختلف (مثلا بحث اهل کتاب در سوره بینه و پلورالیسم دینی) صحبت کرد و استناد قوی به متن آیات قرآن کرد؟ یا اینکه علاوه بر متن قرآن چیز دیگری لازم است و فقها متون و منابع دیگری را برای استخراج مثلا رفتار با اهل کتاب هم استفاده میکنند؟