با سلام و احترام
قرآن کریم متن بی واسطه وحی الهی است و بالاترین رتبه معرفتی را دارد. یعنی قرآن میزان و معیار سنجش سایر داده ها و گزاره هاست و هیچ داده و گزاره ای معیار سنجش قرآن کریم نیست.
البته پر واضح است که انسان، قرآن را با عقل خود درک می کند؛ ولی این به معنی سنجش قرآن با گزاره های عقلی (فلسفی) نیست بلکه بدین معنی است که قرآن را عقل سالم می فهمد.
باز هم باید دانست که آیات قرآن برخی نص است که بر معنای خود دلالتی مسلم دارد و هیچ احتمال خلافی در آن نمی رود و برخی ظاهر است که بر معنایی دلالت دارد در عین اینکه احتمالاتی دیگر را نیز بر می تابد.
علوم بشری نیز گاهی قطعی است که عقل سالم و جامع هیچ احتمال خلافی در آن نمی دهد و گاهی ظنی است و احتمال خلاف هم در آن می رود، هرچند شهرت بسیار یافته باشد.
حال باید در مقایسه داده های علوم بشری با قرآن کریم، ببینیم که چه چیزی را با چه چیزی مقایسه می کنیم. آیا یک معلوم قطعی بشری را با نص قرآنی می سنجیم؟ آیا یک معلوم قطعی بشری را با ظاهر قرآنی می سنجیم؟ آیا یک معلوم ظنی (هرچند مشهور و مسلم) بشری را با نص قرآن می سنجیم؟ و آیا یک معلوم ظنی بشری را با ظاهر قرآنی می سنجیم؟
مسلما نحوه سنجش در چهار صورت فوق متفاوت است که تبیین این تفاوت خود مستلزم مقال و مجالی مستقل و مفصل است.
