تناسب دو قَسم اول با در رنج بودن انسان، در کلاس‌های آموزش تدبر سورۀ بلد تبیین شده است. من به اجمال عرض می‌کنم:
«لا اقسم بهذا البلد و انت حلّ بهذا البلد» (بلد: 1 و 2)؛ من به این شهر که شاهد رنج انسان‌های فقیر در کنار رفاه ثروتمندان است (ثروتمندانی که اموال خود را هدر می‌دهند) سوگند یاد نمی‌کنم؛ چراکه تو در این شهر هستی. «و والد و ما ولد» (بلد: 3)؛ و سوگند به ان کس که به دنیا می‌آورد و به دنیا می‌آید؛ که حاوی رنج است و نشان‌دهندۀ رنج در خلقت آدمی است.
