در جلسه 50 سوره مبارکه فسطاط فرمودید جعل خلیفه در زمین تکیه دارد بر استواء الی السماء؛ یعنی خداوند چون ستاد فرماندهی‌اش را در آسمان قرار داد، برای زمین جعل خلیفه فرمود؛ و فرمودید: «چون الرحمن علی العرش استوی، پس جاعل فی الارض خلیفه».
آنچه حقیر از فرمایش شما استنباط کردم، این بود که عرش خدای رحمن در آسمان است؛ یعنی به فرموده شما ستاد فرماندهی رحمن در آسمان است و خدا خودش به آسمان توجه کرد و ستاد فرماندهی‌اش را در آسمان هفتم قرار داد و زمین را افرید و جانشین خود را در زمین قرار داد تا مجرای تحقق اراده او در زمین باشد. یعنی نوع ربوبیت خدا در زمین و آسمان متفاوت است؟
در بعضی از مذاهب اینگونه بیان شده که خدا در آسمان‌هاست و امور زمین را به غیر خود واگذار کرده و خود دخالتی در امور ندارد. و از غیر خدا استمداد میکنند... در مذهب شیعه گفته شده منظور از عرش، مکان نیست؛ بلکه یعنی خداوند بر همه چیز احاطه داشته و تدبیرش بر همه موجودات اعم از زمینی و آسمانی حاکم و رب همه موجودات است. باز در آیه دیگر میفرماید عرش بر آب است. جمع این مطالب برایم قابل فهم نیست. یعنی اعتقاد ما به ائمه، شبیه اعتقاد بت‌پرستان است؟ و خدا آیا فقط در آسمان است یا همه جا هست حتی در وجود تک تک انسانها؟ آیا حضور خدا در زمین با جعل خلیفه منافات دارد؟
