در آیه ۴۱ فرمودید «الم تر» صیغه استشهاد است و در واقع مخاطب ناگزیر از تأیید آن باید باشد. در مورد اینکه هر «کس» در آسمانها و زمین تسبیح خداوند را میگوید فرمودید یعنی خود نظام آفرینش بینقص است. بنده ارتباط تسبیح گویی مخلوقین با بینقصی آفرینش را متوجه نشدم. همچنین چطور میتوانیم شهادت دهیم که همه موجودات تسبیح گویند؟