بسم الله الرّحمن الرّحیم

سامانه پرسش و پاسخ - تدبر در قرآن کریم

سلام. خوش آمدید. پیشنهاد می‌شود ابتدا به راهنمای سایت مراجعه کنید.

0 امتیاز
247 بازدید
در سوره فرقان توسط (14 امتیاز)

سؤال بنده در خصوص آیۀ زیر است:

أعوذ بالله من الشيطان الرجيم
مَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ عَمَلًا صَالِحًا فَأُولَٰئِكَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ ۗ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا ﴿٧٠﴾ (سوره فرقان)
آنان که توبه کنند و ایمان آورند و کار شایسته انجام دهند، که خدا بدی‌هایشان را به خوبی‌ها تبدیل می‌کند و خدا بسیار آمرزنده و مهربان است.

1- کسی که مرتکب گناه غیبت شده و توبه کرده، چگونه باید اثرات غیبت‌هایی را که کرده از بین ببرد؟
آیا صرف توبه و تصمیم بر عدم تکرار کافی است یا باید از کسانی که غیبت آنها را کرده، حلالیت هم بطلبد؟
مخصوصا که در برخی موارد، طلب حلالیت ممکن است آثار بدی مانند ایجاد کدورت داشته باشد.

2- اگر در مورد شخصی بخواهند تحقیق کنند (به‌عنوان مثال برای امر خیر خواستگاری و ازدواج و یا شراکت)؛
اگر در فرد تحقیق‌شونده، خصوصیات منفی سراغ داشته باشیم، تکلیف چیست؟ باید به فرد سؤال‌کننده خصوصیات منفی را بگوییم؟
اگر تمامی خصوصیاتی را که در فرد تحقیق شونده سراغ داریم، اعم از مثبت و منفی بگوییم باز هم دچار گناه غیبت شده‌ایم؟

1 پاسخ

0 امتیاز
توسط (1.7k امتیاز)

پاسخ سؤال اول: کسی که مرتکب گناه غیبت شده، باید توبه کند و توبه از این گناه اولاً این است که دیگر آن را تکرار نکند و تصمیم داشته باشد که این گناه را تکرار نکند. دوم اینکه گناهی را که نسبت به کسی انجام داده و باعث شده که آبروی او برود، تا جای ممکن جبران کند؛ یعنی سعی کند آن آبرویی را که رفته تا جای ممکن برگرداند. مثلاً اگر بدی شخصی را به کسی گفته‌ایم، برویم و نزد آن شخص که بدی را برایش تعریف کرده‌ایم، از خوبی آن فرد غیبت‌شده هم صحبت کنیم و به نحوی این مسأله را جبران کنیم تا ذهنیت او تا حدی اصلاح شود و همچنین از آن فردی که غیبتش را کرده‌ایم، طلب حلالیت کنیم.

اما در مواردی که طلب حلالیت از فردی که غیبتش شده، ممکن است باعث ایجاد مفسده شود (مثلاً موجب کدورت و ناراحتی‌ای شود که احیانا مقداری وضعیت را بدتر می‌کند و دل او را می‌رنجاند و می‌شکند و باعث غصه‌دار شدن او یا قطع یا تضعیف رابطه‌ی ما با او و... می‌شود)، در این صورت به جای این‌که بخواهیم به او بگوییم که غیبت تو را کرده‌ایم، باید برای او دعا کنیم و تا جایی که می‌توانیم از طرف او تا جایی که می‌توانیم، صدقه دهیم و در قرآن‌خواندن‌ها و اعمال خیرمان او را شریک بکنیم تا اندازه‌ای که خدا آثار منفی بین ما و او را که به‌وسیله‌ی غیبت ایجاد شده، از بین ببرد.

پاسخ سؤال دوم: در خصوص مشورت، وقتی از ما در مورد ازدواج یا شراکت در مورد کسی تحقیق و از ما سؤال می‌کنند، ما که طرف مشورت واقع می‌شویم، وظیفه داریم آنچه را که می‌دانیم و دانستن آن برای فرد مشورت‌گیرنده لازم است، به او بگوییم. البته لازم نیست بیش از آن حرفی بزنیم.

مثلاً ما می‌دانیم که فردی، شخص بدحسابی است یا اگر قرض بگیرد، پس نمی‌دهد یا در شراکت‌هایی که با دیگران داشته -خدای ناکرده- با آنان بد معامله کرده و جفا کرده. حال، کسی از ما سؤال می‌کند که «من می‌خواهم با او شراکت کنم، آیا این کار را انجام دهم یا خیر»؛ ما به همین اندازه که بگوییم «من تا جایی که می‌دانم، ایشان کزینه‌ی مناسبی برای شراکت نیست» کافی است. حال، اگر مشورت‌گیرنده پرسید چرا؛ مثلاً می‌گوییم «ظاهراً مواردی بوده که در شراکت -طبق آنچه ما می‌دانیم- ایشان درست عمل نکرده». به حداقل اکتفا کنیم و فقط آنچه را لازم است، و مثلاً  لازم نیست بگوییم «ایشان روزه هم نیمی‌گیرد» یا «کسی است که من گاهی از او دشنام هم شنیده‌ام»! لازم نیست چیزهایی را که مورد سؤال نبوده، مطرح کنید.

پس فردی که مورد مشورت قرار می‌گیرد، اولاً وظیفه دارد که طبق امانت داری، نکته‌ی لازم را بگوید و ثانیا به میزان لازم اکتفا کند، نه بیش از آن. اینها علاوه بر این است که باید دقت کرد که فردی که مشورت می‌گیرد، قصد سوء استفاده نداشته باشد.

سامانه پرسش و پاسخ
به سامانه پرسش و پاسخ تدبر در قرآن کریم خوش آمدید.
این سامانه محلی است برای مطرح کردن پرسش‌های مخاطبان تدبر در قرآن کریم اعم از تدبرآموزان، مربیان و مدرسان تدبر و سایر علاقه‌مندان به مباحث دینی.
پاسخ‌ها توسط حجت الاسلام علی صبوحی طسوجی ارائه می‌شود.

دسته‌بندی‌ها

677 سؤال

669 پاسخ

207 دیدگاه

2.2k کاربر

...