بسم الله الرّحمن الرّحیم

سامانه پرسش و پاسخ - تدبر در قرآن کریم

سلام. خوش آمدید. پیشنهاد می‌شود ابتدا به راهنمای سایت مراجعه کنید.

0 امتیاز
98 بازدید
در احکام فقهی توسط (141 امتیاز)
ویرایش شده توسط

جمعبندی بنده با توجه به مجموعه معارفی که از قرآن دیده ام، این است که قرآن از مومن توقع یک دینداری حداکثری دارد؛ یعنی انسان مومن باید لحظه لحظه زندگیش را وقف خدا و دین خدا کند تا به مقصود نائل شود؛ و البته در غیر این صورت با عذاب الیم مواجه خواهد بود؛ علاوه بر فضای کلی قرآن -که بنظرم در غالب آیات مؤید این معناست- به نظر آیه 10 و 11 سوره صف کمال این معنا را دارد؛ اگر «جهاد» که به معنی تلاش حداکثری است در راه خدا با جان و مال، باشد نتیجه سعادت است و در غیر این صورت عذاب الیم: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلَىٰ تِجَارَةٍ تُنجِيكُم مِّنْ عَذَابٍ أَلِيمٍ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَتُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِكُمْ وَأَنفُسِكُمْ ذَٰلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ»؛ یا آیه آخر سوره عنکبوت که هدایت را مشروط بر جهاد میداند (و بدون جهاد هدایت حاصل نمیشود): «وَالَّذِينَ جَاهَدُوا فِينَا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنَا وَإِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِينَ».

منتهی آن‌طور که بنده متوجه میشوم، این نگاه، نگاهی نیست که معمولا دین در جامعه (لاقل بخشی از جامعه) ما با آن تبلیغ میشود؛ بنظر بنده دین در جامعه ما به شکل دین حداقلی تبلیغ میشود و گفته میشود دین یعنی رعایت حلال و حرام های کتب رساله عملیه؛ که این نسبت به دستورات قرآن بسیار کمتر و فردی‌تر و آسان‌تر! است.

یک مثال ساده: در نگاه مشهور موجود، اتلاف وقت گرچه پسندیده نیست، ولی حرام هم نیست و عقوبت ندارد، ولی با نگاه قرآنی، اتلاف وقت یعنی اتلاف سرمایه ای که میشد آن را در  مسیر الهی مصرف کرد و این مخالف مفهوم «جهاد» است و اقتضای عذاب الیم دارد، یعنی به نوعی «گناه» است؛ نه یک مکروه بدون عقوبت.

لطفا بنده را در مورد این مساله راهنمایی بفرمایید استاد

1 پاسخ

0 امتیاز
توسط (1.7k امتیاز)
انتخاب‌شده توسط
 
بهترین پاسخ

در رساله‌های عملیه هم جهاد، واجب اعلام شده یا اسراف، حرام اعلام شده است. تفاوت رسالۀ عملیه و قرآن کریم در این نیست که رسالۀ عملیه آسان است و قرآن سخت است؛ بلکه اگر قرار باشد به رسالۀ عملیه عمل بشود، آنگاه که به مسئلۀ جهاد و انفاق و... میرسیم، آن نیز سختی‌های ویژۀ خود را دارد.

تفاوت رسالۀ عملیه و قرآن، تفاوت در حوزۀ کاری است: قرآن کریم آمده تا شخصیت انسانی ما را پرورش و ما را در مسیر رشد و تکامل قرار دهد. رسالۀ عملیه آمده تا جزئیات رفتار، واجب و حرام و مستحب و مکروه را برای ما روشن کند. رسالۀ عملیه برای بخشی از آیات قرآن کریم که نیازمند تبیین روایی برای توصیفات و جزئیات بوده‌اند، برایند تبیین روایی است.

لذا من فکر می‌کنم این تعارضی که به ذهن رسیده، به‌خاطر توجه نکردن به مأموریت این دو است. مأموریت قرآن، انسان‌سازی، تکامل، تعالی، حرکت، رسیدن به سرمنزل مقصود و رسیدن به هدف خلق انسان است؛ اما مأموریت رسالۀ عملیه شفاف‌سازی آیین‌نامه‌ای برخی از دستورات یا برخی از نهی‌های قرآن کریم است. هرچند می‌توان گفت که رساله‌های عملیۀ ما تمام دستورات قرآن را که نیازمند تبیین بوده، رفع ابهام نکرده؛ بلکه فقط در بخشی از دستورات، شفاف‌سازی‌ها انجام شده و ای‌بسا در بخشی از دستورات، هنوز نیازمند شفاف‌سازی و روشن کردن جزئیات باشیم.

سؤالات مشابه

سامانه پرسش و پاسخ
به سامانه پرسش و پاسخ تدبر در قرآن کریم خوش آمدید.
این سامانه محلی است برای مطرح کردن پرسش‌های مخاطبان تدبر در قرآن کریم اعم از تدبرآموزان، مربیان و مدرسان تدبر و سایر علاقه‌مندان به مباحث دینی.
پاسخ‌ها توسط حجت الاسلام علی صبوحی طسوجی ارائه می‌شود.

دسته‌بندی‌ها

677 سؤال

669 پاسخ

207 دیدگاه

2.2k کاربر

...