صيغه" فعلة" براى مبالغه در صفتى بنا شده كه باعث مىشود فعل مناسب با آن صفت از صاحب آن صفت زياد سر بزند، و خلاصه فعل مذكور عادتش شده باشد، مثلا ... به كسى كه زياد مىخندد، مىگويد فلانى" ضحكة" است" همزه و لمزة" هم از همين باب است.
المیزان به نقل از مجمع البیان
بنابراین «ة» آخر این کلمه برای تأنیث نیست بلکه برای مبالغه است.