اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ ﴿١﴾ مَلِكِ النَّاسِ ﴿٢﴾ إِلَٰهِ النَّاسِ ﴿٣﴾ مِن شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ ﴿٤﴾ الَّذِي يُوَسْوِسُ فِي صُدُورِ النَّاسِ ﴿٥﴾ مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ ﴿٦﴾
سه کلمۀ «ناس» در آیات 1 و 2 و 3 به ترتیب مضاف‌الیه «رب»، «ملک» و «اله» است و می‌خواهد نشان دهد که خداوند، حامی مردم است؛ یعنی مردم در سه استعمال اول این واژه سورۀ ناس، به‌عنوان جماعتی تحت حمایت پروردگار معرفی شده‌اند. «ناس» در آیۀ 5 نیز اشاره به این دارد که این مردم‌اند که ممکن است از وسوسه‌ها آسیب ببینند. در نتیجۀ این آیات، منظور این است که مردم در این جهت که آسیبِ وسوسه متوجه آن‌ها نشود، تحت حمایت هستند. در پنجمین استعمال «ناس» در این سوره، مردم به عنوان یکی از گزینه‌های احتمالی «وسوسه کردن» مطرح هستند؛ یعنی همان خدایی که به‌طور جدی، در مقابل وسوسه‌هایی که ممکن است نسبت به مردم شکل بگیرد، حامی مردم است، حتی اگر این وسوسه‌ها از سوی برخی از مردم هم باشد، باز هم حمایت خدا منتفی نمی‌شود و او در مقابل این وسوسه‌ها، از مردم حمایت می‌کند.
اهمیتی که در این سوره به مردم داده شده، به‌خاطر جنس محتوایی سوره است تا درواقع خداوند به مردم در مقابل وسوسه‌ها اطمینان دهد و آنان را به آرامش برساند. آن مقداری که حقیر می‌فهمم، همین است.
