آیه 15 سورۀ حدید: «فَالْيَوْمَ لَا يُؤْخَذُ مِنكُمْ فِدْيَةٌ وَلَا مِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا ۚ مَأْوَاكُمُ النَّارُ ۖ هِيَ مَوْلَاكُمْ ۖ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ»
با توجه به آیه 15 سوره مبارکه حدید، آیا این با عدالت الهی سازگار است که کسانی که در دنیا بههرحال مقداری از ایمان را داشتند، همعاقبت با کافران معرفی شوند؟ بله اینها از گردنه انفاق جان و مال نگذشتند؛ ولی آیا بخاطر همان مقدار از اعمال صالحی که انجام میدادند (مثلا نماز، روزه یا ...) شایسته نیست که همدرجه با کفار نباشند و لااقل اگر در جهنم هم هستند، جایگاه آنان به بدی جایگاه کفاری که هیچگونه عملی انجام نداده و بویی از ایمان نبردند، نباشد؟
در واقع شاید اگر بخواهیم سؤال را کلیتر بپرسیم، احتمالا باید از قاعده حبط عمل سخن بگوییم؛ بدین نحو که آیا این با عدالت الهی سازگار است که اعمالی که شخص پیش از رسیدن به گردنه ایمان انجام میداده، «هیچ» تلقی شود؟ و با یک کافر مطلق در جایگاه برابری باشد؟ اصلا آیا اینگونه است یا بحث، ظرایفی دارد؟
