آیا خوشحالی از آنچه به ما داده شده، همیشه ناپسند است؟

Question

آیه 23 سورۀ حدید: لِكَيلَا تَأْسَوا عَلىٰ ما فاتَكُم وَلا تَفرَحوا بِما آتاكُم وَاللهُ لا يُحِبُّ كُلَّ مُختالٍ فَخورٍ

با توجه به آیه 23 سوره حدید، اینکه انسان از فیوضات معنوی‌ای که به او رسیده (مثلا ببیند توجهش در نماز بیشتر شده؛ یا توانسته بخلش را درمان کند و امثال اینها)، یا از منفعت‌های دنیایی که به او رسیده ولی امید داشته باشد که آن را در راه رضای الهی مصرف کند(مثلا شغل خوبی پیدا کند و امید داشته باشد که در این شغل بتواند در جهت رضای الهی گام بردارد)؛ آیا خوشحالی از رسیدن به این‌چنین چیزهایی در زندگی هم به نوعی ناپسند است و باید مدیریت شود و به صفر برسد؟

Answer 1

سُروری که در این آیۀ شریفه از انسان، خواسته شده آن را ترک کند و اهل آن نباشد، سروری است که به معنای سرمستی و دلبستگی به دنیا است؛ وگرنه سرور از فیوضات معنوی یا سرور از نعمات مادی که انسان امید دارد آن را در راه خدا مصرف کند، نشانۀ دنیاگرایی و تعلق به دنیا محسوب نمی‌شود. لذا منظور از «لِكَيلَا تَأْسَوا عَلىٰ ما فاتَكُم وَلا تَفرَحوا بِما آتاكُم» این است که دلخوش و دلبسته به نعمت‌های مادی خود نباشید؛ زیرا این‌ها ازدست‌رفتنی است. نعمت‌های مادی باید در راه خدا استفاده شوند و آن وقت است که ارزش پیدا می‌کنند.