«سُبْحانَ مَنْ لا یُآخِذُ اَهْلَ الاَرْضِ بِألْوانِ الْعَذاب»؛ پاک و منزه است آن کسی که اهل زمین را به عذاب‌های متنوع مؤاخذه نمی‌کند. این جمله حکایت می‌کند از صبر خداوند بر گناهان اهل زمین؛ و اشاره می‌کند به آیه‌ای از قرآن کریم که خداوند می‌فرماید: «وَلَوْ يُؤَاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِمَا كَسَبُوا مَا تَرَكَ عَلَىٰ ظَهْرِهَا مِن دَابَّةٍ» (فاطر: 45)؛ یعنی اگر اهل زمین را به‌خاطر گناهانشان مؤاخذه می‌کردیم، هیچ جنبنده‌ای روی زمین باقی نمی‌ماند؛ ولی به آن‌ها فرصت دادیم.
من این مقدار از این عبارت می‌فهمم.
