در بیان حمد و شکر حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها در خطبۀ فدکیه در کتاب «آتش در نیستان» به نظر می‌رسد علاوه بر مطالب ارزشمند حضرت‌عالی در خصوص شکر بر «ما اَلهَم»، این نکته نیز جای تفکر داشته باشد که حضرت در آن مقام و در مقابل آن افراد، خواسته‌اند این معنی را یادآور باشند که چه کسی در مقابل آن‌ها سخن می‌گوید: شخصیتی که پس از پیغمر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم تنها کسی است که توسط جبرئیل به او الهام شده و ائمۀ ما علیهم السلام از دو علم نبوی و فاطمی که هر دو از طرف خداوند و توسط جبرئیل فرو فرستاده شده، برخوردار هستند.
از حضرت‌عالی استدعا دارم نظرتان را در خصوص این برداشت بیان و آن را تصحیح یا تکمیل فرمائید.
