در صفحۀ 70 کتاب تدبر سطح 1 در سورۀ مبارکه طارق، فضای سخن عبارت بود از «تردید در معاد جسمانی و روحانی»، اما در بخش جهت هدایتی (در صفحۀ 71) علاوه بر اثبات تأکیدآمیز قدرت خدا بر معاد، «هشدار به کافران نیرنگ‌باز» مطرح شده است؛ در صورتی که درد و درمان باید با هم متناسب باشند. اگر بپذیریم که در جهت هدایتی سوره، باید مطلب دوم عنوان می‌شد، آن‌وقت سؤال دیگری مطرح می شود: در سورۀ مبارکۀ انشقاق (صفحه 36) در بخش جهت هدایتی سوره، تنها «تأکید بر حرکت و ملاقات با خدا» مطرح شده و قسمت دومِ جهت هدایتیِ سیاق دوم «انذار کسانی که به رغم این واقعیت ایمان نمی آوردند» نادیده گرفته شده است.
ملاک برای تعیین جهت هدایتی سوره چیست؟ وقتی به این دو سوره نگاه می‌کنیم، گویا ملاک‌ها تغییر می‌کند.
