بسم الله الرّحمن الرّحیم

سامانه پرسش و پاسخ - تدبر در قرآن کریم

سلام. خوش آمدید. پیشنهاد می‌شود ابتدا به راهنمای سایت مراجعه کنید.

0 امتیاز
218 بازدید
در مسائل اعتقادی، تربیتی و اخلاقی توسط (40 امتیاز)

برادر ارجمند، جناب آقای علی صبوحی عزیز،

سلام علیکم.

در زندگی‌نامه‌ی شهدا فراوان به این سه موضوع اشاره شده است:

1) به قول شهید سلیمانی، راه شهید شدن، شهید بودن است.

2) در اواخر عمر خود از حب و متعلقات دنیا دل کنده بودند.

3) در اواخر عمر خود از انجام گناه عاری شده بودند.

سوال بنده این است که انسان در سن 20 تا 30 سالگی چگونه می‌تواند به مقامی برسد که از ارتکاب گناه عاری شود؟ آیت الله ناصری رضوان الله علیه فرمودند انجام واجبات و ترک محرمات. اما این طور که شما فرمودید رعایت 100 درصدی این دستورالعمل نیازمند سپری شدن سیری است و به زمان نیاز دارد. اگر گزاره‌های فوق را تایید می‌کنید، شهدا چگونه توانستند از عمر خود نهایت استفاده را برده و این مدت زمان و سیر نسبتا طولانی جهت انجام دستورالعمل‌های خود در مدت زمان کوتاهی انجام دهند؟

مگر شهدا از ابتدای عمر خود گناه نمی‌کردند؟ رعایت چه مواردی سبب عنایت ویژه‌ی خداوند به آن‌ها در سریع سپری کردن این سیر داشته است؟ از طرفی این موارد بیشتر از هر قشر دیگری طبیعتاً در جامعه‌ی روحانیت قابل دسترسی است. اما چرا حتی با وجود آگاهی روحانیت از این موارد، برخی از علما از این قافله عقب می‌مانند؟

آیا همه‌ی شهدایی که به فیض شهادت نائل می‌شوند، قبل از شهادت‌شان از سه شرط فوق بهره‌مند هستند؟ به عبارتی خودسازی داشته‌اند؟

1 پاسخ

0 امتیاز
توسط (1.7k امتیاز)

سلام علیکم و رحمة الله

یک‌وقت منظور ما از شهادت، کشته شدن در میدان جنگ یا توسط دشمن است؛ خب به نظر نمی‌رسد که این حالت، چنین شروطی داشته باشد. ممکن است انسانی این شروط را نداشته باشد و در یک حادثۀ تروریستی توسط دشمن کشته شود و به اصطلاح ما هم به شهادت برسد؛ یا اینکه در میدان جنگ بر اثر بمباران کشته شود و به شهادت برسد درحالی‌که این شروطی را که شما فرمودید، نداشته باشد. به نظرم چنین شرطی وجود ندارد تا بگوییم اگر انسان چنین شروطی را نداشت، توسط دشمن کشته نخواهد شد.

اما یک‌وقت منظورمان از شهادت، رسیدن به مقام شهید است. شهید یعنی کسی که در روز قیامت، خداوند او را گواه قرار می‌دهد برای احتجاج دربارۀ بندگان دیگر؛ همان صدیقین که در سورۀ حدید (وَالَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ أُولَٰئِكَ هُمُ الصِّدِّيقُونَ وَالشُّهَدَاءُ عِندَ رَبِّهِمْ - حدید: 19) از آن‌ها یاد شده است؛ یعنی کسی که به مقام «صِدّیق» می‌رسد، شهید است.

حال باید دید «صدّیق» به چه کسی گفته می‌شود. صدّیق کسی است که صدق ایمان خود را با عملش ثابت کرده است. این چطور ثابت می‌شود؟ حب دنیا از دل او رخت برکنده باشد؛ نمی‌گوییم به‌صورت مطلق؛ ولی در مسیر قطع تعلق از دنیا تلاش کرده؛ جهاد کرده؛ مال و جانش را در راه خدا انفاق کرده؛ یعنی در راه خدا از دادن مال و جان دریغ نکرده؛ چنین شخصی، طبق آنچه سوره مبارک حدید فرموده، به مقام صدیقین می‌رسد. حال، این فرد چه در راه خدا در میدان جنگ توسط دشمن کشته شود چه کشته نشود، شهید است.

بله؛ برای شهید شدن باید شهید بود؛ باید به مقام شهادت رسید. اگر تعبیر، این است، به نظرم صحیح است؛ به مقام شهید نمی‌توان رسید؛ الا با قطع تعلق از ذخارف دنیا و دریغ نکردن مال و جان در راه خدا.

سامانه پرسش و پاسخ
به سامانه پرسش و پاسخ تدبر در قرآن کریم خوش آمدید.
این سامانه محلی است برای مطرح کردن پرسش‌های مخاطبان تدبر در قرآن کریم اعم از تدبرآموزان، مربیان و مدرسان تدبر و سایر علاقه‌مندان به مباحث دینی.
پاسخ‌ها توسط حجت الاسلام علی صبوحی طسوجی ارائه می‌شود.

دسته‌بندی‌ها

679 سؤال

674 پاسخ

2.2k کاربر

...