سلام علیکم و رحمة الله
اینکه کسی گیاه‌خوار باشد، یک بحث است؛ اما اینکه کسی خوردن گوشت را ممنوع و غیرمجاز بداند و افرادی را که گوشت می‌خورند، متهم کند، بحث دیگری است.
- اگر شخصی فقط گیاه‌خوار باشد و میلش به گیاه‌خواری باشد، این یک سلیقه است و البته ازلحاظ پزشکی مشکلاتی برایش به وجود می‌آورد و در فرهنگ دینی هم از چنین چیزی نهی شده است؛ اما خب حرام نیست.
- اما اگر شخصی بگوید: «من خوردن گوشت را جایز نمی‌دانم؛ کسانی که گوشت می‌خورند، متوحش هستند؛ ذبح کردن حیوانات نوعی وحشی‌گری است...» این خلاف صریح آیات قرآن کریم است.
به هر حال همان خدایی که خوردن گیاه را برای شما جایز دانسته است، خوردن برخی حیوانات را نیز برای شما جایز دانسته است. با چه استدلالی می‌گویید گیاه را می‌شود خورد؛ اما حیوان را نمی‌شود خورد؟ اگر می‌گویید: «چون گیاه روح ندارد»، این را چگونه می‌توانید اثبات کنید؟ چطور می‌توانید اثبات کنید گیاه روح ندارد و چطور می‌توانید اثبات کنید حیوان روح دارد؟
به نظر من خالق این عالم که پروردگار است، اوست که می‌تواند مشخص کند چه چیزهایی برای خوردن، جایز و حلال است و چه چیزهایی حرام است. هرکس می‌خواهد اظهار نظری بیش از این کند، باید جایگاه و دلیلی قوی‌تر از دلیل خالق داشته باشد. بنابراین تکلیف این مسئله در قرآن و روایات روشن است.
از نظر عقلی و تجربی نیز تکلیف این مسئله روشن است. هیچ پزشک متعهد و حاذقی هیچ انسانی را از خوردن گوشت‌ها نهی نکرده و باز نداشته است؛ بلکه گفته‌اند که بسیاری از پروتئین‌های موردنیاز بدن با خوردن گوشت‌ها تأمین می‌شود.
پس هم ازلحاظ عقلی و تجربی و هم ازلحاظ دینی مسئله روشن است. بنابراین هرکس می‌خواهد بگوید «نباید گوشت خورد» باید بتواند استدلالی قوی و عقل‌پسند و محکمه‌پسند برای حرف خود بیاورد؛ که تا جایی که ما تحقیق کردیم، برای این موضوع چنین استدلالی وجود ندارد؛ بلکه صرفاً بر پایۀ یک مسئلۀ احساسی و یک سلیقۀ شخصی، دارد یک حکم کلی داده می‌شود.
