استدلال دیگه ای که بعضی از دوستان مطرح میکنند تجربیات عملی است که اون رو نشانه ای از مجاز بودن هدیه ثواب اعمال به شهدا و صالحان برای برطرف شدن حاجات دنیایی میدانند
اما نکته ای که در این مورد قابل تامل است. دنیا طلبی مشرکان زمان پیغمبر است که اشارات مختلفی به این دنیاطلبی داریم اما نکته جالب اینجاست که همین انسان های دنیا دوست حاضرند برای حاجات دنیایی مثل سلامتی و حفظ اموال و محصولاتشان اقدام به نذر اموالشان برای بتان کنند. سوالی که مطرح میشود اینه که چنین انسانهایی چطور حاضر میشوند از بخشی از اموال خود بگذرند؟!! مگر اینکه توجیهی نظیر تجربیات زیاد در جواب گرفتن از نذرها داشته باشند!!!!!
نکته دیگری که باید در نظر گرفت این است که در واقع خروجی اعمال ما اعم از کمک کردن به فقرا, ایتام, قرآن خواندن, ختم صلوات یا هر موردی که به عنوان نذر برای شهدا یا صالحان در نظر گرفته میشود به هر حال حداقل امر میتواند جزایی دنیایی از سمت خدا داشته باشد کمااینکه حتی اعمال خوب کافران هم در این دنیا بیجواب نمیماند اما سوال اینجاست که با این نیات, اعمال ما قابلیت صعود به عالم بالا را هم دارند؟ و آیا شامل بهره اخروی هم میشوند؟
در نهایت هدف از این دیدگاه اثبات یا نفی مبحث مورد بحث نبود بلکه هدف نفی استدلال مبتنی بر تجربه بود که بعضی از دوستان مطرح میکنند.
